Gecenlerde tanik oldugum bir olayi ozellikle bugun paylasmak istedim sizlerle...Oglumu almak uzere okula giderken bir grup 1 ila 3 .sinif ogrencilerinin 14 yaslarinda zihinsel engelli bir cocuktan kacislarini gordum,korkulu gozlerle kacarken onlar ,yuzu sevgi doluydu cocugun onlari sevmek icin peslerindeydi aslinda ,tek derdi onlari sevebilmekti ama kucuk yavrular bundan habersiz onun garip gorunusunden ve korku dolu sandiklari sesinden kaciyorlardi,aslinda onlarin tek istedikleri sevgi,sevgiye ac,sevgiye susuz...icim burkuldu,icim acidi ,onlari sevelim dislamayalim,yavrularimiza acik acik anlatalim engellerin hayatin gercekleri oldugunu ,boyle cocuklarinda dogabildigini,onlarin ocu olmadigini,sevgiyle beslenmek istediklerini anlatalim...
Bizlerde kucukken bunu ogrenemedik,bizde korkutulduk ve kactik ,bize bu konudaki dogrular ogretilmedi ama artik herseyin farkindayiz ,bizler evlatlarimiza ogretelim ,onlarin aramizdaki sevgiye muhtac yavrular olduklarini....
Cevremde cok guzel aileler tanidim sevgiyle buyuttukleri engelli cocuklarini tanidim ,bircok akillidan daha akilli olabildiklerini gordum,sevgi ve ilginin onlari getirebildigi yerleri gordum..Bizlere dusen tek gorev evlatlarimiza engellilerin öcü olmadigini herbirinin sevgi icin yaratildigini ogretmek....
Engelsiz engellire sevgiyle....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder