Bakmaya kiyamadim

Çok guzel gecen bir gunün gecesindeyim yorgun ama bu tatlı yorgunluk engel degil anlatacaklarima...

Sevgili babamla çıktığımız yayla gezimiz inanılmaz guzel gecti bu yılın ilk yayla turuydu çok guzel bir açılış oldu...Aylardır gormedigim güzelliklere yeniden merhaba dedik..Anlatmakla bitmeyecek öyle güzellikler var ki KARADENİZİMDE ....

Ve bir avuç mavisinin güzelliğine doyamadigim çiçek,nasılda guzel Durmuş o koskaca daglarin icinde pırlanta gibi parlak ama bir okadarda yapayalniz...Beni buyuleyende onun yanlizligiydi galiba güzelliğinden öte bir yalnızlık...Tıpkı yaban gulu gibi bakmaya kiyamazsin solacak diye korkarsın ..ben onlara kiyamadim bal oğlumada koparttirmadim....

Bu güzelliği haftaya görmek umuduyla ayrıldım yaban çiçeğimi daglara emanet bıraktım ...

Karınca Dünyasi

Benim bal tatlısı oğlum kendisi kadar tatlı kavunu afiyetle yerken; bunu gören ve şeker dostu trilyonlarca karınca savunmaya geçti,hızla kavun parçalarını alıp yuvalarına gitmeye çalışıyorlardı...Onların dünyası okadar başka ve okadar güzelki yine başladım oğluma anlatmaya ve ona anlatırken karıncaları aklıma yeniden çocukluğum geldi.Evet ben çocukluğumda karıncalarında bizler gibi dünyası olduğunu düşünürdüm...küçücük masalar sandalyeleri ve yatakları ...
Karıncalar hep başkaydı benim için,kendi büyüklüklerinden kat kat büyük cisimleri taşıyabiliyorlar.Onlar doğanın dengesinin çok önemli bir parçası,onlar minik bertarafçılar ,yiyecek çöplerini en sağlıklı bertaraf eden canlılar.Bu görüntüdeki trilyonlarca canlı bir avuc şeker için orda ve yine bu görüntüleri çekerken o toprak duvarın içindeki çatlaktan içeri giren trilyonlardan bile fazla karıncanın hep orda var olduğunu bilmek ve yıllarca da orda yaşayacak olmalari inanilmaz guzel ,onlar doğanın en guzel parçası...Bir an düşündüm binalar,alışverişmerkezleri ve parklar gibi insan eli , iş makinalarının girdiği yerlerde kaybolan sayamayacağımız kadar karınca yuvaları .....evet bizim yapmak istediğimiz bir bina için kaybolan KARINCA DÜNYASI....

Kardeşlik bir Tılsım

üç kiz kardesiz.Biz arkadasiz ,sirdaşiz,biz birbirimizin öğretmeni olduk yeri geldi kavgalarimiz oldu....ergenligin gerginliklerine kapildik...Biz uc kiz kardesiz birbirimizi sevmekten asla vazgecmedik.

Kardeslik zorunlu arkadasliktir derler biz yurekten arkadas olduk...Böyle bir fotografimiz olmadi hicbir zaman ama onu gormek yetti cocuklugumuzdaki kardesligi animsamaya ve o varolan duygulari eşiklere cikarmaya..

sunu ogretti bu fotograf;zorunlu arkadasiniza,kardesinize kizdiginizda alin birlikte bir fotografinizi ve onu nekadar sevdiginizi animsayin atin yureginizden o keskin ama bir okadar etkisiz kini ve sarilin o kutsal yüreğe,şu kisacik hayatta yasayabilecegin duyguyu doruğunda yaşamaya KARDEŞLİĞE.....

Fotografcilikta ilk adimlar

Evettt sevgili bal tatlisi oglum artik dotograflari duzgun cekmeyi ogrendi ve annesini cektigi ilk fotograflari paylasmadan edemeyecegim ilk adimlari gibi:) keza ilk adimlari kayit altina alinamadi :( eee artik okadarda imkansizlik yasa bakalim sevgili bal bocegim benim daha bebeklik bir fotografim bile yok:(