Köyümüzde sadece bir yerde sonbahar aylarında yetişen bir bitkinin çiçekleri...sadece bitki değilki o...o bizim çocukluğumuzun sembolü alıp beni eskilere götürüyor onu her görüşümde sanki bir şarkı gibi...oğluma cocuklugumu anlatmanin hazzi daha bir baska sanki...onun cocukluguyla aynı karaleri paylaşmanın büyük sevincini yaşayan şanslı bir anmeyim...
Bu bitkinin önünden geçerken muzhip bir fikir geldi aklıma..seslendim benim küçük yaramaza..teyzeden öjelere merak oğluma bak sana ojeli tırnaklar yapacagım dedim yüzündeki mutluluğu anlatamam...büyük bir heyecanla bitkinin yapraklarını yerleştirmemi bekledi ve sonunda bu şaheser çıktı meydana..
Onun bir tebessümünü görmek bir anne için değişmez bir mutluluk..
Bu resmi saklamalısın :))
YanıtlaSil